Μαζεύει η πλατεία τους πρωινούς της πελάτες,
μαζεύει τον κόσμο που ξυπνάει νωρίς,
μην σηκωθείς, δεν αξίζει να δεις
μόνο ναύτες, φαντάρους κι εργάτες.

Κι εγώ, μαζί τους, πρωί θα ξυπνήσω,
κι εγώ, μαζί τους, μπρος στις ράγες θα στηθώ,
στου τραίνου, πού `ρχεται, τα τζάμια, θα με δω
και μέσ’ στο πλήθος θα με αναγνωρίσω.

Κι εσύ που νόμιζες πως ήμουν κάποιος άλλος,
μην μπεις στον κόπο, το λοιπόν, να σηκωθείς,
μονάχα ναύτες και φαντάρους για να δεις,
δεν ξέρεις, κι άλλωστε, εγώ είμαι πια μεγάλος.