Κάτι στιχάκια λαϊκά, κάποιου ημεροδείχτη,
κάτι κουβέντες όμορφες, σε κάποια γειτονιά,
κάτι φωνές αλλόκοτες που άκουγα στο σπίτι,
κάτι φωνές περίεργες, φωνές από παλιά.

Από κακό κι απ’ άδικο κι από γυναίκα σκάρτη,
όποιος βρεθεί κατάδικος, δε βγαίνει πουθενά.

Πάλι, σε κάποιο σινεμά που έπαιζε η Αλίκη,
κάποιοι φτωχοί και τίμιοι που κάνουν σαματά,
τα ίδια λόγια λέγανε γεμάτοι νταηλίκι,
κάτι φωνές περίεργες, φωνές από παλιά.

Από κακό κι απ’ άδικο κι από γυναίκα σκάρτη,
όποιος βρεθεί κατάδικος, δε βγαίνει πουθενά.