Με το παράπονο στο βλέμμα μου κρυμμένο
και παγωμένο το χαμόγελο, εγώ
παίρνω το δρόμο μου αυτό, τον ξεχασμένο
και τώρα φεύγω, τώρα φεύγω από `δώ.

Φεύγω από `δώ που με πληγώνεις
και με σκοτώνεις, κάθε ώρα και λεπτό,
φεύγω από `δώ γιατί πεθαίνω,
δεν ανασαίνω, είσαι κόμπος στο λαιμό,
παίρνω το όνειρο που μου `χεις γκρεμσμένο
και τώρα φεύγω, τώρα φεύγω από `δώ.

Πήρα τα λάθη σου, το βάρος τ’ ουρανού
και τα χιλιάδες παραμύθια σου εγώ,
διώχνω το όνειρο του ψεύτικου θεού
και τώρα φεύγω, τώρα φεύγω από `δώ.

Φεύγω από `δώ που με πληγώνεις
και με σκοτώνεις, κάθε ώρα και λεπτό,
φεύγω από `δώ γιατί πεθαίνω,
δεν ανασαίνω, είσαι κόμπος στο λαιμό,
παίρνω το όνειρο που μου `χεις γκρεμσμένο
και τώρα φεύγω, τώρα φεύγω από `δώ.

Και τώρα φεύγω, τώρα φεύγω από `δώ.