Περνά ο χρόνος και στα χνάρια του βαδίζω
ξέρω πως ούτε μια στιγμή του δεν ορίζω
κάθε μου μέρα ασταμάτητα μετράει
και στα γενέθλια μου πάντα με τιμάει, με τιμάει.


Τρέχει ο χρόνος μα ποτέ δεν τον προφταίνω
παίρνει μαζί του τη ζωή που δε χορταίνω
στο πέρασμα του ότι αγγίζει το θαμπώνει
και ότι αρχίζει κάποια μέρα το τελειώνει.

Φεύγει ο χρόνος και την πλάτη του κοιτάζω
μια πολύ αυτό που βλέπω και τρομάζω
δεν είναι τόσο που ο καθρέφτης λέει αλήθεια
όσο που μου έγινε η απουσία σου συνήθεια,
μια συνήθεια.