Είμαι πλάσμα της σελήνης
μαργαριταρένιο
και στον ήλιο αν με κοιτάξεις
πάλι θα το δεις.

Μπαίνω μέσα από τις γρίλιες
άηχο, ασημένιο
και σου δείχνω τα όνειρά σου
να καθρεφτιστείς.

Παίρνω τους δρόμους
τα σκαλοπάτια
παίζω κρυφτό με τις στιγμές
και με τα χρόνια
που έχω πάει
ρώτα να σου πουν τα χιόνια
κι εκείνα λιώνουνε
τον ήλιο αν δουν στα μάτια.

Η καρδιά μου έχει μάθει
άριστο κυνήγι
για του θηρευτή το βήμα
άγρυπνο τ'αυτί.

Πάει κι έρχεται ένα κύμα
ποια στεριά έχει φύγει
μένει εκεί να κλαίει η αγάπη
πριν ξενιτευτεί.