Και μια και δυο και τρεις μ’ ορκίστηκες
πως άλλη πια ποτέ, ποτέ δε θ’ αγαπήσεις
τα λόγια τα `χες εύκολα
μες το βαθύ σκοτάδι
(μα) τώρα πάει τα ξέχασες
λές κι ήτανε μες τα πολλά κι αυτά άλλο ένα χάδι.

Λόγια του αέρα
Λόγια του αέρα
Φέρτε τον νύχτα να τον δω
Και πάρτε τον τη μέρα
Λόγια του αέρα
Λόγια... του αέρα.

Και μια και δυο και τρεις μ’ άρνήθηκες
και κάπου αλλού με κάποιαν άλλη τώρα παίζεις
δυό ξένα χείλη κόκκινα
φωτιά σού βάλανε φωτιά
κι εμένα που σ’ αγάπησα
σε λάτρεψα σε πίστεψα τώρα με κάνεις πέρα.