Ο καιρός δε φέρνει γράμμα
και ο Αύγουστος το θαύμα
στο χωριό ξημέρωσαν γιορτές
μα εσύ δε φάνηκες και εχτές.

Πως να ανάψω τα λαμπιόνα
να φωτίσουν τα βαγόνια
να σε φέρουν άμα δε το θες.

Κι όλο απλώνω τις μέρες σε σύρματα άδεια
που με μάτια κλειστά εσύ θα τις δεις
να δεις τι φοβέρες μου γίναν τα βράδια
τότε ίσως να έρθεις ξανά.

Θα κλειδώσω το αντίο στις ελπίδας το μαντείο
ρίξε ουρανέ μου προσευχές
πότισε ταράτσες και αυλές
πως να βάλω σημαιάκια
σε βουνά και καραβάκια
χάνονται οι χάρτες κι οι τροχές.