Βαρέθηκα λοιπόν, το ίδιο σκηνικό
Παιχνίδια πειραγμένα στις οθόνες
Ασπρόμαυρο παρόν, το μέλλον δανεικό
Ζωή μου στριμωγμένη σε χειμώνες
Βαρέθηκες κι εσύ, αυτή τη φυλακή
Σε βλέπω να πονάς και υποφέρω
Χειρότερα δε γίνεται το ξέρω.

Θ’ αλλάξουνε για μας τα πράγματα
Τι θέλει ο άνθρωπος και δεν το καταφέρνει
Η νύχτα μιλημένη με τα θαύματα
Με μια σχεδία σ’ άλλο κόσμο θα μας παίρνει
Θ’ αλλάξουνε για μας τα πράγματα
Θα σκάνε χρώματα, σε δρόμους και σε τρένα
Θα τρέχουμε μαζί και τα χαράματα
Σ’ αυτή την έγχρωμη βροχή θα γίνουμε ένα
Θ’ αλλάξουνε για μας τα πράγματα.

Χανόμαστε ξανά στο ίδιο πουθενά
δεμένοι στο μικρό μας το μπαλκόνι
δεν ξέρω πώς να ζω, μονάχα επιζώ
και η χαρά λυπάται που τελειώνει
τρελάθηκες κι εσύ, μ’ αυτή τη λογική
δεν κάναμε πολλά μα άκου κάτι
στους δυο μας περισσεύει η αγάπη.