Εχω βαρεθεί να χάνω την ουσία,
να μου κλέβουν μια ζωή τη φαντασία.
Δεν αντέχω πια τις μέρες τις ξενέρωτες,
με τους «δήθεν» και τους μέτριους τους έρωτες.

Κι όσο δείχνω πως αντέχω
άλλο τόσο κρύβομαι,
κοίτα μέσα απ’ τις ρωγμές μου
πως σου παραδίνομαι.
Θέλω να ζήσω τη ζωή μου έξω απ’ τα όρια,
γουστάρω θαύματα, ανατροπές και ζόρια.

Εχω βαρεθεί συνέχεια να δίνω,
να με κρίνουν και να μη μπορώ να κρίνω,
να κερδίζω και να χάνομαι στο τέλος,
να `μαι πάντα ο στόχος και ποτέ το βέλος.

Κι όσο δείχνω πως αντέχω
άλλο τόσο κρύβομαι,
κοίτα μέσα απ’ τις ρωγμές μου
πως σου παραδίνομαι.
Θέλω να ζήσω τη ζωή μου έξω απ’ τα όρια,
γουστάρω θαύματα, ανατροπές και ζόρια.

Δε θέλω άλλες τελειωμένες καταστάσεις,
θέλω κι εσένα να φοβάσαι μη με χάσεις....