Του ήλιου το φως φυτεύει σκιές
απάνω στο πέτρινο χώμα
το βράδυ ο Θεός ανοίγει σπηλιές
που μέσα τους ζουν κάποιοι ακόμα.

Δεν είμαστε μόνοι,
δεν είμαστε μόνοι που λες
τα χνάρια στο χιόνι
μου δείχνουν το δρόμο να λες.

Μονάχος γυρνώ μα νιώθω καλά
πως δίπλα μου και άλλοι πηγαίνουν
κι απ’ τον ουρανό εκεί ψιλά
χιλιάδες πνοές μας ζεσταίνουν.

Δεν είμσατε μόνοι,
δεν είμαστε μόνοι που λες
κι αν κάτι τελειώνει
κάτι έχει αρχίσει μην κλαις.

Δεν είμαστε μόνοι... Δεν είμαστε μόνοι που λες....
Μη κλαις...