Κλαίω δίχως λόγο,
ή για πολλούς.
Τι μου συμβαίνει;
Πες μου αν ακούς.

Φάντασμα μοιάζεις,
ή είμαι εγώ.
Κι αν δε με νιωθεις,
τι θες εδώ...

Πάρε με αγκαλιά,
κι ως το τέλος μείνε δίπλα μου.
Σώματα γυμνά,
σε μια αγάπη, βραχυκύκλωμα.
Έβαλες φωτιά,
με ένα αντίο για το τίποτα.
Στάχτη όλα πια, στάχτη όλα πια,
στάχτη και φθορά.
Πώς ζεις μωρό μου, χωρίς καρδιά;

Φως μου, δεν βλέπω·
πες μου εσύ,
τι μας συμβαίνει,
βάλε κρασί.

Μέθυσ’ τον τρόμο
και το κενό.
Παγιδευμένοι,
σε ενα θυμό.

Σκοντάφτουμε τυφλά,
σαν άψυχα ρομπότ,
σίδερα και σκουριά,
γίναμε στον καιρό.
Καλώδια μικρά,
για εντάσεις χίλια βολτ·
σα βραχυκύκλωμα,
είμαστε εσύ κι εγώ...