Σβήστε το φεγγάρι που φέγγει να μη δω
σβήστε και τ’ αστέρια για να κλάψω.
Γίναμε ζευγάρι ο πόνος μου κι εγώ
στη φωτιά καρδιά μου θα σε κάψω.

Θα ξαναφορέσω το άσπρο μου λινό
ξυπόλητος στην άμμο θα χορεύω
σπίτι μου θα κάνω για πάντα το γιαλό
κι άνθρωπο ξανά δε θα πιστεύω.

Πως μπορείς κάποιον άλλον ν’ αγκαλιάζεις,
πως μπορείς έτσι εύκολα να αλλάζεις,
όπου βρεις τα φιλιά σου να μοιράζεις
και αγάπη τι θα πει δε λογαριάζεις.

Πόρτες δε χτυπάω και δεν παρακαλώ
κοίτα με ξανά χαμογελάω
βότσαλα στο κύμα το σούρουπο πετώ
και με μια κιθάρα τραγουδάω.

Πως μπορείς κάποιον άλλον ν’ αγκαλιάζεις,
πως μπορείς έτσι εύκολα να αλλάζεις,
όπου βρεις τα φιλιά σου να μοιράζεις
και αγάπη τι θα πει δε λογαριάζεις.