Και να ξημέρωνε Θεέ μου ένα πρωί
και να μην ήσουν στη δική μου την ψυχή.
Και να ξημέρωνε Θεέ μου ένα πρωί
και να χε σβήσει τη μορφή σου η βροχή.

Να γινόταν τρικυμία
και να πάθαινα αμνησία.

Να μπορούσα απ’ την καρδιά μου να σε ξερίζωνα
και να μη σε ξέρω.
Να μπορούσα απ’ την καρδιά μου να σε ξερίζωνα
να μην υποφέρω.

Και να ξημέρωνε Θεέ μου ένα πρωί
και να `χες φύγει απ’ τη δική μου τη ζωή.
Και να ξημέρωνε Θεέ μου ένα πρωί
και να μην ήσουν εφιάλτης μου εσύ.

Να γινόταν τρικυμία
και να πάθαινα αμνησία.

Να μπορούσα απ’ την καρδιά μου να σε ξερίζωνα
και να μη σε ξέρω.
Να μπορούσα απ’ την καρδιά μου να σε ξερίζωνα
να μην υποφέρω.