Κάτω απ’ τα όμορφα τα ρούχα που φοράς
και προσπαθείς να δώσεις λάμψη στη ζωή σου
βλέπω να κρύβεις τα κουρέλια της ψυχής σου
και το χαμένο άστατο κορμί σου.

Εγώ γυρεύω
άνθρωπο να με νιώσει
κι όχι μια κούκλα
που πάει να με προδώσει.

Είσαι γυναίκα που στον πόνο μου γελάς
μια θεατρίνα τον καθένα που παιδεύεις
και κάνεις τάχα πως για αγάπη μου μιλάς
παντού και πάντα θύματα γυρεύεις.

Εγώ γυρεύω
άνθρωπο να με νιώσει
κι όχι μια κούκλα
που πάει να με προδώσει.