Μες στο σπιτάκι της σκοπιάς
που `ναι υγρό και κρύο
ακούμπησα το σώμα μου
σαν άψυχο φορτίο.

Κι απέναντι στο μιναρέ
κλαίει ο Χότζας το `μανέ.

Η μέρα μήνας φαίνεται
και χρόνος η βδομάδα
μια ελπίδα λάμπει στην καρδιά
δεν βρίσκει χαραμάδα.

Κι απέναντι στο μιναρέ
κλαίει ο Χότζας το `μανέ.

Μες στη στρατώνα έχει απλωθεί
σιωπή, βαθύ σκοτάδι
και στη καρδιά του καθενός
ακόμα ένα σημάδι.

Κι απέναντι στο μιναρέ
κλαίει ο Χότζας το `μανέ.