Ζεστή Κυριακή τον κόσμο ξυπνά
νυσταγμένο το όνειρο παραπατά
και μια μουσική που τότε αντηχεί
στο ταξίδι σε παίρνει μαζί.

Δεν ξέρεις πού πας
την αγάπη ξεχνάς
την αγάπη που δίνεις και παίρνεις ξεχνάς.

Στην αυλή του ουρανού μαγαζιά ανοιχτά
πολύχρωμες τέντες, ποτά θεϊκά
αφήνεις τη γη, τη φωτιά, τους καπνούς
με τους δώδεκα πίνεις Θεούς.

Δεν ξέρεις πού πας
την αγάπη ξεχνάς
την αγάπη που δίνεις και παίρνεις ξεχνάς.
Πίσω γυρνάς
την αγάπη ζητάς
την αγάπη που δίνεις και παίρνεις ζητάς.

Σε λίγο τ’ αστέρια θα πέφτουν στη γη
γαλάζιες ομπρέλες, χρυσή βροχή
η αγάπη δεν είναι ταξίδι του νου
μες την άδεια καρδιά του ουρανού.