Μια βόλτα στο φεγγάρι
με φώτα αναμμένα
και του μυαλού τα φρένα
σπασμένα στις στροφές.
Οι μοίρες διάλεξαν για μένα
να μην ξεχνάω τις Κυριακές.

Επάνω στο μεγάλο μαύρο γύπα
απ’ της ψυχής μου τις βουνοκορφές
βουτιές θα κάνω μες τη μαύρη τρύπα,
μες τις πληγές.
Επάνω στο μεγάλο μαύρο γύπα
μες της καρδιάς σου πέφτω τη ρωγμή,
βουτιά θα κάνω μες τη μαύρη νύχτα
(Φωτιά θα βάλω μες τη μαύρη νύχτα)
για τ άπιαστο κορμι.

Μια βόλτα η ζωή μου
την κράτησα απ το χέρι,
εμένα δε με ξέρει
η γεύση απ το φιλί.
Οι μοίρες διάλεξαν για μένα
από το λίγο το πολύ.