Το μπουκάλι που αδειάζει στη ψυχή μου μέσα στάζει
ένα πόνο που χαράζει τη δική σου τη μορφή.
Αχ, και να `σουνα κοντά μου μια στιγμή στην αγκαλιά μου
να μπορούσες να ακούσεις της ψυχής μου τη φωνή.

Απόψε λείπεις
κι είναι η ζωή μου σκιά της λύπης
δεν ξέρω πότε κι αν θα γυρίσεις
με καταδίκασες να ζω με αναμνήσεις.

Της καρδιάς την πόρτα κλείνεις με μια λέξη με αφήνεις
πως μπορείς να βασανίζεις κάποιον που για σένα ζει.
Αχ, και να `σουνα κοντά μου μια στιγμή στην αγκαλιά μου
να μπορούσες να ακούσεις της ψυχής μου τη φωνή.

Απόψε λείπεις
κι είναι η ζωή μου σκιά της λύπης
δεν ξέρω πότε κι αν θα γυρίσεις
με καταδίκασες να ζω με αναμνήσεις.