Ο Ήλιος να `ταν να μου έστελν’ ένα ηλιοφορείο
να βγάλω μία θέση στ’ άστρα να με πάει.

Απ’ την απόσταση της Γης ώς το Φεγγάρι είμαστ’ εμείς
ακίνητο χορτάρι απ’ τον Άρη βλέπεις τόσα
κι ό,τι πάρει ο καθένας
αν προλάβει κι ό,τι δώσει
τα χαμόγελα που σκόρπισε μετρά η κόσα.

Είν’ η σκέψη που σου φέρνει αστροζάλη
κι είν’ αυτή που σε γειώνει πάλι.

Σ’ έναν κομήτη θα πιαστώ να πάω στο φεγγάρι
και να `χα εσένανε μακάρι να μ’ ακολουθείς.

Από του Ήλιου τις κορφές μέχρι τον Δία είναι μία
θεωρία μια ανάσα μια πορεία είναι
να διασχίζουμε το Σύμπαν
μέχρι την αρχή του Μπιγκ Μπανγκ
να φλέγονται τα σώματα να μένει ό,τι είναι.

Είν’ η σκέψη που σου φέρνει αστροζάλη
κι είν’ αυτή που σε γειώνει πάλι.

Απ’ τον Ερμή στην Αφροδίτη πα να χτίσω σπίτι
στον Κρόνο και στον Ουρανό να φτιάξω εξοχικό.

Και στα νερά του Ποσειδώνα έχω μιαν εικόνα
αστρικά δελφίνια με μπικίνια μέσα στον χειμώνα
αμμουδιές και στις πλαγιές φυτεύω αμπελώνα
κι έρχονται ξαδέρφια
δώρα φέρνουν απ’ τον Πλούτωνα.

Είν’ η σκέψη που σου φέρνει αστροζάλη
κι είν’ αυτή που σε γειώνει πάλι.