Ξαφνικά ζητάς να σε αφήσω να ξεχάσω τα παλιά
κι ούτε που κοιτάζεις προς τα πίσω όπως βάζεις τη φωτιά.
Εσύ για πάντα είχες πει θα μ’ αγαπάς
πως μπορείς να το ξεχνάς.

Ξημέρωμα στις έξη την τελευταία λέξη
είπες και φεύγεις βιαστικά
σου έδωσα ευτυχία μα παίρνω αχαριστία
και μια έρημη καρδιά.
Ξημέρωμα στις έξη την τελευταία λέξη
είπες και γίνεσαι σκιά
κι από την προδοσία με άδεια πολιτεία
μοιάζει η ζωή μου τώρα πια.

Μόνος σα χαμένος προχωράω και κρατάω τα κλειδιά
δυνατά στο δρόμο τα πετάω για να κόψω τα δεσμά.
Εσύ για πάντα είχες πει θα μ’ αγαπάς
μα την πλάτη μου γυρνάς.

Ξημέρωμα στις έξη την τελευταία λέξη
είπες και φεύγεις βιαστικά
σου έδωσα ευτυχία μα παίρνω αχαριστία
και μια έρημη καρδιά.
Ξημέρωμα στις έξη την τελευταία λέξη
είπες και γίνεσαι σκιά
κι από την προδοσία με άδεια πολιτεία
μοιάζει η ζωή μου τώρα πια.