Όταν σ’ αγγίζω κάτι καίει μες το αίμα μου
σαν με φιλάς είσαι η αλήθεια και το ψέμα μου.
Και θέλω μόνο να μου δίνεις και να δίνομαι
να μου μιλάς κι όλους του πόνους μου να γδύνομαι.
Όταν σ’ αγγίζω δίνομαι.

Και σ’ αγαπώ την Κυριακή
βαθειά μου πίκρα ερωτική,
παλιά εικόνα μαγική, φοβάμαι μάλλον.
Και σ’ αγαπώ την Κυριακή
που είναι τέλος και αρχή
μα εσύ φωτιά ηδονική για κάποιον άλλον.

Όταν σ’ αγγίζω μες στα χέρια σου πως χάνομαι
τι μου `χεις κάνει και στα δίχτυα σου όλο πιάνομαι.
Μα όταν βραδιάζει μες στην πίκρα δεν αφήνομαι
λείπει η σκιά σου και το φόβο πάλι ντύνομαι.
Όταν σ’ αγγίζω δίνομαι.

Και σ’ αγαπώ την Κυριακή
βαθειά μου πίκρα ερωτική,
παλιά εικόνα μαγική, φοβάμαι μάλλον.
Και σ’ αγαπώ την Κυριακή
που είναι τέλος και αρχή
μα εσύ φωτιά ηδονική για κάποιον άλλον.