Οι πέντε άνεμοι πήρανε τα λόγια τα δικά σου
σε μένα μόνο μείνανε τα αμαρτήματα σου
όσο εγώ σε πίστευα και σε ακολουθούσα
για χάρη σου στην κόλαση πήγαινα και γυρνούσα

Αν μ’ αγαπούσες όσο έλεγες εσύ, αν μ’ αγαπούσες
να ζεις σε άλλη αγκαλιά ποτέ δε θα μπορούσες
Αν μ’ αγαπούσες όσο έλεγες εσύ, αν μ’ αγαπούσες
κάποια στιγμή σε μένανε και πάλι θα γυρνούσες

Κίτρινα φύλλα η όρκοι σου στο φύσημα τ’ ανέμου
να με προδώσεις κάποτε δεν πίστευα ποτέ μου
όταν θα μάθει ο βοριάς τα όσα μου `χεις τάξει
απ’ την οργή του όταν φυσά κατεύθυνση θ’ αλλάξει