Είναι στιγμές που σαν φωτιές μας τυλίγουν
σαν τις θηλιές οι αναμνήσεις με πνίγουν.
Είναι βραδιές που η ζωή μου τελειώνει
γυρνάω στο χθες κι η καρδιά μου ματώνει.
Και μόνος πεθαίνω στη σκέψη υποφέρω
τι φταίει το ξέρω.

Εσύ, πάνω απ’ όλα εσύ, πίσω απ’ όλα εσύ
απ’ τ’ ατέλειωτα πάθη, τα μοιραία μου λάθη
Εσύ, πάνω απ’ όλα εσύ, πίσω απ’ όλα εσύ
τραύμα που αίμα τρέχει, μα στο χρόνο αντέχει.
Εσύ.

Λέω μπορεί να σου φύγει που θα κλείσει
ίχνος στη γη που η βροχή το `χει σβήσει
μα είναι βραδιές που οι καημοί με κυκλώνουν
σαν τις φωτιές και τη ζωή μου τελειώνουν.

Και μόνος πεθαίνω στη σκέψη υποφέρω
τι φταίει το ξέρω.

Εσύ, πάνω απ’ όλα εσύ, πίσω απ’ όλα εσύ
απ’ τ’ ατέλειωτα πάθη, τα μοιραία μου λάθη
Εσύ, πάνω απ’ όλα εσύ, πίσω απ’ όλα εσύ
τραύμα που αίμα τρέχει, μα στο χρόνο αντέχει.
Εσύ.