Ποιος είπε πως τ ` ατσάλινα φτερά μου δε σπάζουνε ποτέ
Και πως δε χάιδεψα ποτέ το χώμα
Ποιος μ ` εξουσιοδότησε ως άγγελο επί της γης
Δεν έχω μαθει ακόμα
Ποιος εμπιστεύεται έναν διάβολο
να ζει με τους ανθρώπους.
Και κάθε μέρα τα ίδια μου τα φτερά
να σπάσω ψάχνω τρόπους.

Ποιο σύννεφο με γέλασε εμένα
Και μ ` έπεισε να ζω στων κόσμων τον πυθμένα
Πεταλώνω ένα τριαντάφυλλο μήπως και γίνει άτι
Να με πάει πίσω στο ασημένιο μου κρεβάτι.

Ποιος είπε πως οι διάβολοι αμφιταλαντεύονται πότε στο φως
Και πότε στη σκιά και το σκοτάδι
Αφού στη ράχη τους σα δόλιο φυλαχτό ραμμένο
έχουνε έναν θάνατο από τον Άδη
ποιος εμπιστεύεται σκαλιά
σκάλας που δεν υπάρχει
μόνο εγώ έναν έκπτωτος
τα κάνω τέτοια λάθη.