Σε ένα μικρό - μικρό χωριό της Ιταλίας
ένας φτωχός καλοσυνάτος μαραγκός
ένα παλιό κομμάτι πήρε από ξύλο
κι ώρες ολόκληρες το δούλευε σκυφτός.

Στο τέλος έφτιαξε μια ωραία μαριονέτα
και ο γερο - μάστορας σαν έκανε ευχή
ήρθε η νεράιδα η καλή που όλα τα ακούει
το ξύλο άγγιξε και του έδωσε ζωή.

Και είναι αλήθεια δεν είναι ψέμα
οι μαριονέτες περπατάν χωρίς σχοινιά
και όποιος πει δεν είναι αλήθεια
από τη μύτη του δε βλέπει πιο μακριά.

Μα όταν η κούκλα μας αντίκρισε τον κόσμο
τότε κατάλαβε με πόνο στη ψυχή
πως με σχοινιά είναι οι άνθρωποι δεμένοι
ψέματα λένε μα η μύτη τους μικρή.

Και είναι αλήθεια δεν είναι ψέμα
πως είναι οι άνθρωποι δεμένοι με σχοινιά
και όποιος πει δεν είναι αλήθεια
από τη μύτη του δε βλέπει πιο μακριά.