Θα ονειρευτώ πως ανεβαίνω σ'ένα δέντρο,
όπου από ΄κεί μπορώ να δω πέρα απ τ’ αστέρια.
Θα ονειρευτώ πως τα κλαδιά του είναι χέρια,
χέρια κεριά που στάζουν φλόγες σαν βροχή.

Θα ονειρευτώ πως παγιδεύτηκα εκει πάνω,
όμως μπορώ έστω για λίγο να σε νιώσω.
Εγώ δεν ήθελα ποτέ να σε προδώσω,
ήθελα μόνο για εσένα να `μαι εκεί.

Έλα να με σώσεις, να με σώσεις έλα,
σου φτιαξα μια νύχτα τόσο φωτεινή.
Έλα να με σώσεις , αχ χωρίς εσένα,
ας με βρει η μέρα σώμα από κερί.

Θα ονειρευτώ πως θά `ρθεις πάνω σ'έναν ήλιο,
να με τραβήξεις απ'τα φίδια που με ζωνουν.
Αυτά που ζήσαμε πεινάνε και σκοτώνουν,
μου κάνουν πόλεμο σ'ανύποπτη στιγμή.


Τα μάτια κλείνω και τα χέρια μου απλώνω,
φλόγες τυλίγουν την καρδιά και το μυαλό μου,
κι έτσι ακόμα εγώ σινιάλο θα σου κάνω,
να λυτρωθεί η λερωμένη μου ψυχή.