Αγριόκυκνοι πετάνε
με κλωστές αόρατες δεμένοι
σχηματισμός προς το Νοτιά
τραβούν τα μάτια μου ψηλά
μία σελίδα και μια εποχή γυρνάνε.

Χιλιάδες φιλιά
που τρέμουν στον άνεμο
άνοιξαν πάλι φτερά.
Χιλιάδες πουλιά
λιμάνι απάνεμο
ψάχνουνε σ’ άλλη στεριά.

Αγριόκυκνοι πετάνε
τα φιλιά γδέρνουνε το δέρμα
μικρές πληγές περαστικές
μετανιωμένες προσευχές
μα υπάρχει πάντα μια αρχή
παραμονεύει έπειτα από κάποιο τέρμα.

Χιλιάδες φιλιά
που τρέμουν στον άνεμο
άνοιξαν πάλι φτερά.
Χιλιάδες πουλιά
λιμάνι απάνεμο
ψάχνουνε σ’ άλλη στεριά.