Μου είπες δε θα `ρθεις ξανά
δε βρήκες τρόπο να αντέξεις
το κρύο και την ερημιά
και τις ατέλειωτες σκέψεις.

Πως δε γυρίζεις πια εδώ
που λιγοστεύει η αγάπη
σα μια σκιά να τριγυρνάς
στου πίσω κόσμου την άκρη.

Αυτή είν’ η χώρα μου λοιπόν
δεν ξέρω αν έχω κάτι να αλλάξω
δεν ξέρω αν θα κρατηθώ
ποτέ μου, ποτέ μου να μη σε ψάξω.

Αυτή είν’ η χώρα μου λοιπόν
μια φυλακή που καίει τα όνειρά σου
ποια ελπίδα με κρατάει εδώ
και ποια ζωή με σπρώχνει μακριά σου.

Αυτή είν’ η χώρα μου λοιπόν
ένα παιδί που κλαίει στα σύνορά σου
με μνήμη λίγων ημερών
πασχίζει να κρυφτεί στην αγκαλιά σου.

Και ψάχνω τρόπο τελικά
τον εαυτό μου αντέξω
να μάθω πώς να ξεπερνώ
να μάθω πώς να πιστέψω.