Η ευτυχία δε χωρά στον κόρφο του ανθρώπου
Γίνεται κόμπος στο λαιμό , αγκάθι στην καρδιά του
Γίνεται πόνος ήρεμος δάκρυ στο μαξιλάρι
Γίνεται γλάρος και πετά να την χαρούνε κι άλλοι.

Πουλάκι είναι η ευτυχιά και θέλει να πετάξει
κρύβεται λίγο μέσα μας να θρέψει να θεριέψει
Μα είναι πάντα δανεική και δεν ανοίκει σ’ έναν
Γι αυτό και μόλις αντριωθεί γίνεται βάρος πάντα.

Κι από τον κόρφο οδηγά στο μάτι ανεβαίνει
γίνεται ύδωρ και κυλά φτάνει στο μάγουλό σου
και αν την γευτείς είναι πικρή γιατί κρατάει λίγο
και πέθανε πριν ειπωθεί πριν μοιραστεί με κόσμο.

Η ευτυχία δε χωρά στον κόρφο του ανθρώπου
είναι κατάρα είναι χτικιό αν δεν μπορείς να αντέξεις
και πρέπει να τη μοιραστείς πριν φτάσει να τελειώσει
γιατί θα έρθει μια στιγμή που δε θα ξανανιώσεις.
και πρέπει να τη μοιραστείς πριν φτάσει να τελειώσει
γιατί θα έρθει μια στιγμή που δε θα ξανανιώσεις.