Θα ξυπνήσω μια χαραυγή, απ `τον ύπνο θα το σκάσω
Με πυξίδα μου τη στιγμή, τη ζωή μου θα τρομάξω.

Τις λωρίδες θα καταπιώ, και τους δρόμους θα οργώσω
Της ρουτίνας αναβολές με λουκέτο θα κλειδώσω.

Θα ξυπνήσω μια χαραυγή
Και θα ζήσω κάτι άλλο
Της ζωής τις μεγάλες στιγμές
Στο προσκήνιο θα βάλω.

Και όσα θέλω τόσο να δώ, οι ρυθμοί κρατάνε πίσω
Λές και ειν’ του κόσμου γραφτό τα γεράματα να ζήσω.

Έτσι όλα τα φόρτωσα και την είδα κοσμονάυτης
Της καρδιάς, της ζωής, της στιγμής, εραστής και ιχνηλάτης.