Πόσο κρυφά τα βράχια,
πόσο απαλή, γαλάζια
η θάλασσα που βρέχει
τα βήματά σου, αγάπη.

Πόσο ψηλά ο ήλιος,
πόσο βαθειά ο βυθός σου,
σπηλιά μου μ’ αρμυρίκια,
κρυμμένη καβουρίνα.

Σε θέλω κι όλο φεύγεις,
πετάς και μ’ αποφεύγεις,
γελάς και σπάν’ τα μάγια,
χαμογελάς ναυάγια.

Κάπου, μέσα στα φύκια,
κόρη της αχιβάδας,
όλη η ζωή δικιά σου
κι εγώ παιδί μπροστά σου.