Το κορίτσι μου και δυο δεκάρες,
ούτε σπίτι, Ι.Κ.Α. και δουλειά,
στα γιοφύρια, κάτω απ’ τις καμάρες
πλάι, στόμα- στόμα, στο ζεστό το χώμα,
μέσ’ στου φεγγαριού την αγκαλιά,
πλάι, στόμα- στόμα, στο ζεστό το χώμα,
μέσ’ στου φεγγαριού την αγκαλιά.

Κι όταν θα μ’ ασπρί- μ’ ασπρίσουν τα μαλλιά
σύνταξη θα πάρω απ’ τα πουλιά,
θα `ρχονται τα κρίνα με τα μαντολίνα
να μου τραγουδάνε με το μήνα.

Το κορίτσι μου και δυο δεκάρες,
ούτε σπίτι, Ι.Κ.Α. και δουλειά,
στα γιοφύρια, κάτω απ’ τις καμάρες,
μέσ’ στου φεγγαριού την αγκαλιά.

Το κορίτσι μου και μια πεντάρα,
κι ούτε δόσεις, φόρους, δανεικά,
δεξιώσεις με κλειστά κολάρα
και ταλαιπωρία στα λεωφορεία
που δε σε πηγαίνουν πουθενά,
και ταλαιπωρία στα λεωφορεία
που δε σε πηγαίνουν πουθενά.

Κι όταν θα μ’ ασπρί- μ’ ασπρίσουν τα μαλλιά
σύνταξη θα πάρω απ’ τα πουλιά,
θα `ρχονται τα κρίνα με τα μαντολίνα
να μου τραγουδάνε με το μήνα.

Το κορίτσι μου και δυο δεκάρες,
ούτε σπίτι, Ι.Κ.Α. και δουλειά,
στα γιοφύρια, κάτω απ’ τις καμάρες,
μέσ’ στου φεγγαριού την αγκαλιά.