Μελαγχολώ κάθε τριάντα του Γενάρη
Κι ας προσπαθώ να είμαι πλοίο που σαλπάρει
Πίσω γυρνώ στα παιδικά μου μονοπάτια
Δε νοσταλγώ μονάχα ενώνω τα κομμάτια.

Κάποτε `ήμασταν παιδιά
Κάποτε ήμασταν χελιδόνια
Έλα και πέτα με ψηλά
Πάνω απο θύμησες και χρόνια.

Ακροβατώ στις αναμνήσεις και στο τώρα
Κι ας προσπαθώ να ναι η ζωή μου ένα παζάρι
Πίσω γυρνώ μ'ένα ποδήλατο στον ώμο
Δε νοσταλγώ , ψάχνω που έχασα τον δρόμο.

Κάποτε `ήμασταν παιδιά
Κάποτε ήμασταν χελιδόνια
Έλα και πέτα με ψηλά
Πάνω απο θύμησες και χρόνια.

Πίσω γυρνώ κρυφά στη σάκα μου τρυπώνω
Δε νοσταλγώ μόνο που ξέχασα θυμώνω.

Κάποτε ήμασταν παιδιά
Κάποτε ήμασταν χελιδόνια
Έλα και πέτα με ψηλά
Πάνω απ την εντροπία , τις θύμησες ,
τις προσδοκίες , τα κάλπικα χρόνια.