Πού πήγαινες κερά μου πού;
Που πήγαινες πρωί-πρωί με τα στενά βαρμένα;
Με τα στενά βαρμένα και...
Και τα Ρεθεμνιωτόπουλα έχεις κουζουλαμένα!

Άχι, κερά μου αχ!
Απο τα Μπιτσαξίδικα ειδα σε να προβαίνεις,
Είδα σε να προβαίνεις-
Κι απ’ το τζαμί της Νερατζές, κρύο νερό να παίρνεις.

Ώπα, βιο-
Βιόλα μου ρεθεμνιώτισσα στου Μασταμπά το γύρω,
Στου Μασταμπά το γύρω-
Στόλισμα στο εικόνισμα των Τέσσαρων Μαρτύρων.

Άχι κερά μου, αχ!
Να ξαναχτίζανε τσ’ Άμμος την Πόρτα πάλι,
Τσ Άμμος την Πόρτα πάλι-
Για να περνάς αγάπη μου, να βγαίνεις στ’ ακρογιάλι.

Βιόλα μου ρεθεμνιώτισσα-
Βιόλα μου ρεθεμνιώτισσα στ’ Άγνωστου την πλατεια,
Στ’ Άγνωστου την πλατεία-
Η μυρωδιά σου απλώνεται σ’ ούλη την πολιτεία.

Από κερά μου α-
Από τα πεταλάδικα ότα’ περνάς κερά μου,
Ότα’ περνάς κερά μου-
Χτύπα το τακουνάκι σου, στο χτύπο τση καρδιάς μου.

Άχι α-
Απ’ το Ρολόι να περνάς ρεθεμνιανέ μου κρίνε,
Ρεθεμνιανέ μου κρίνε-
Κι απ’ όξω απο τη Λότζια τα ραντεβού σου κλείνε.

Άραγες το `χει η γειτονιά-
Άραγες το `χει η γειτονιά, γή το νερο τσι βγαζει;
Γή το νερό τσι βγάζει-
Γή η πολιτεία τση γεννά γυναίκες όλο νάζι.