Περνάς κι ο ήλιος πάλι τα χάνει,
πες μου πια μοίρα σ’ έχει μοιράνει.
Εκείνη η μοίρα που έχει διαλέξει,
τ’ αργό σου ζάλο να με πλανέψει.
Κόρη λαφίνα κόρη νεράϊδα,
αχ τέτοια μάτια αλλού δεν τάειδα.
Κρατείς στα λόγια γητειές και μάγια,
ταξίδι ο κόσμος και μεις καράβια.
Αν χωριστούμε μη λησμονήσεις,
μέσα σου αίμα να με κρατήσεις.
Αν χωριστούμε βάλε σημάδι,
για να γυρίσεις κι απο τον Άδη.
Όπως προσμένει νερό το χώμα,
θα σε προσμένω και χίλια χρόνια.
Κρατείς στα λόγια φτερά ανοιγμένα,
αχ θα πετάξω στο φως με σένα.
Πονά η αγάπη κρατεί μαχαίρι,
μα γω τσι στήνω πάλι καρτέρι.
Πονά η αγάπη μ’ αν έχεις δίπλα,
τον άνθρωπό σου γλυκαίνει η πίκρα.