Γλυκιά μου Αθήνα
κόρη της γης και της αυγής
αργοπεθαίνεις και δε σε νοιάζεται κανείς.
Στην Πατησίων
τα παιδιά `παίζαν μπάλα μια φορά κι ένα καιρό
και στη Λιοσίων
το παράθυρο άνοιγες για ένα καθαρό.

Αχ, Αθήνα νέφος και γκρίνια
σ’ έχουνε κάνει να μοιάζεις με τζάμι θολό.
Αχ, Αθήνα λάθη και φτήνια
συνένοχους μας έχουν κάνει στο έγκλημα αυτό.
Αθήνα.

Τον ουρανό σου
τον αττικό, το γαλανό
τώρα τον πνίγει της ενοχής μας ο καπνός.
Κι όλες οι ελπίδες
στο δελτίο καιρού το μετεωρολογικό
φύσα αεράκι
παρ’ τον μακριά τον εφιάλτη τον κακό.

Αχ, Αθήνα νέφος και γκρίνια
σ’ έχουνε κάνει να μοιάζεις με τζάμι θολό.
Αχ, Αθήνα λάθη και φτήνια
συνένοχους μας έχουν κάνει στο έγκλημα αυτό.
Αθήνα.

Αθήνα, σ’ αγαπώ.
Αθήνα, κόρη της γης και της αυγής….