Νύχτα στου δρόμου τα μισά χάθηκα πάλι
να μην αδειάσω είπα το μπουκάλι.
Να μην νικήσει η ανάγκη μου για κείνη
μα μόνον έτσι ο πόνος μου μ’ αφήνει.
Νύχτα, νύχτα, νύχτα.

Εσύ που ζωντανεύεις εφιάλτες
χαμένες που με πόνεσαν αγάπες.
Εσύ που ρίχνεις στάχτη στο ποτό μου
και χάνω τον καλό τον εαυτό μου.
Νύχτα, νύχτα, νύχτα.

Νύχτα στου δρόμου τα μισά λύγισα πάλι
και χάνομαι μες στου ποτού τη ζάλη.
Να πνίξω την ανάγκη μου για κείνη
γιατί έτσι μόνο ο πόνος μου μ’ αφήνει.
Νύχτα, νύχτα, νύχτα.

Εσύ που ζωντανεύεις εφιάλτες
χαμένες που με πόνεσαν αγάπες.
Εσύ που ρίχνεις στάχτη στο ποτό μου
και χάνω τον καλό τον εαυτό μου.
Νύχτα, νύχτα, νύχτα.

Κι όταν ο ήλιος θα φανεί παράθυρα θα κλείσω
άλλης μιας ήττας τη ντροπή στα σκοτεινά να κρύψω.
Κι όταν η νύχτα ξαναρθεί ένα θα θέλω μόνο
να νικηθώ, να ξεχαστώ απ’ το δικό της πόνο.
Νύχτα, νύχτα.

Εσύ που ζωντανεύεις εφιάλτες
χαμένες που με πόνεσαν αγάπες.
Εσύ που ρίχνεις στάχτη στο ποτό μου
και χάνω τον καλό τον εαυτό μου.
Νύχτα, νύχτα, νύχτα.