Δρόμοι στενοί κι αυτοκίνητα ποτάμι
και φυλακές τα γκρίζα σπίτια τα ψηλά
να λαχταράς τον λίγο αγέρα που δε φτάνει
στα χαμηλά.

Μήτε πλατεία, μήτε στράτα για σεργιάνι
φυλακισμένα στα μπαλκόνια τα παιδιά
να λαχταρούν τον λίγο ήλιο που δε φτάνει
στα χαμηλά.

Έτσι θα είναι και της κόλασης οι τόποι
άδεντροι δρόμοι κι αυτοκίνητα σειρά
σ’ αυτή την πόλη δε χωράνε οι ανθρώποι
δε μας χωρά, αγάπη μου, δε μας χωρά.