Να γίνω βρόχινη πνοή αχ μάτια μου,
να αγγίξω τα μαλλιά σου,
να γκρεμιστώ σα δάκρυ απ’ τα μάτια σου
στα βάθη της καρδιάς σου.

Να `μαι ο λιγμός που βγαίνει απ’ τα χείλη σου,
τα πάθη του έρωτα σου,
να σου πληγώνουν το κορμί τα χάδια μου,
να κλέβω τη χαρά σου.

Να μ΄αγαπήσεις το πρωί αχ μάτια μου,
στο πρώτο φως της μέρας,
να με μισήσεις στης νυχτιάς τον ερχομό,
σαν γίνομαι αέρας.

Κι όταν θα είμαι μακριά αχ μάτια μου,
να με ζητάς κοντά σου,
να ΄μαι παράπονο κρυφό της σκέψης σου
να ζω στα όνειρα σου.

Να αγαπηθούμε απ’ την αρχή αχ μάτια μου,
να γίνουμε ένα σώμα,
δέντρο της γης να είσαι εσύ η ρίζα του,
να είμαι εγώ το χώμα.