Πίνω κρασί της μοναξιάς και γεύομαι τις πίκρες
λέω για τους μικρούς της γης και τις στερνές ελπίδες
και λέω το τραγούδι μου, καλός να γίνει ο κόσμος…

Γεια σου καρδιά μου ξέχειλη
καρδιά μου ζουρλαμένη
μέσα στου κόσμου τις καρδιές
βαθειά `σαι ριζωμένη.

Τον ήλιο έχω στην καρδιά
και το Θεό στα χέρια
κι είναι τα λόγια μου σπαθιά
και κοφτερά μαχαίρια.