Μια μορφή θηλυκή
κυνηγάει να αγκίξει το κορμί μου
είναι πιο δυνατή
ίσως και να `λλάξει τη ζωή μου.

Χορεύει, μάτια κλειστά
ένα βράδυ που είμασταν χαμένοι
τα χέρια ανοίξαν φτερά
δίπλα πονηρά σκυμμένη.

Μην ανησυχείς
δεν μας ακούει πια κανείς
στο φως της πόλης δεν ζεις
φοβάσαι να αφεθείς.

Μαύρη γόβα φοράει
προκλητικά και σκίζει τη ματιά μου.
Ανύποπτα διαπερνάει
σαν φλόγα τρέμει μες την αγκαλιά μου.

Μην ανησυχείς
δεν μας ακούει πια κανείς
στο φως του δρόμου δεν ζεις
και μια αγκαλιά δεν αρκεί.

Μαύρη γόβα σιωπή
φοράει και πέφτει επάνω μου σαν κύμα
σκιά που αγκίζει και ζει
ζεστό αψέντι φλέγεται στη νύχτα.

Μην ανησυχείς
δεν μας ακούει πια κανείς
στο φως του δρόμου δεν ζεις
φοβάσαι να αφεθείς.

Μην ανησυχείς
δεν μας ακούει πια κανείς
στο φως της πόλης δεν ζεις
και μια αγκαλιά δεν αρκεί, να ζεις.