Θέλω μια μέρα απο τη λήθη αυτή να βγω
με μια να σβήσω τη μιζέρια απ΄το καθρέφτη
χρόνια περάσαν που ξεχάστηκα εδώ
που στάλα φως δεν πέφτει.

Μπροστά μου δρόμοι που όλοι τρέχουν σαν τρελοί
μόνη τους έννοια να στολίσουν το κελί τους
κι όχι το πώς θα δραπετεύσουν απο `κεί
που όλα έχουν τη τιμή τους.

Σ'ένα παράθυρο το βράδυ στις οχτώ
εκπτώσεις έχει αυτό το μαγαζί του τρόμου.
Πουλάει το διπλανό μου
πουλάει το διπλανό μου.

Σ'ένα γραφείο κυνηγάνε αριθμούς
κάτι αδίστακτα ανθρωπάκια φοβισμένα
η κατανάλωση εκπαίδευσε στρατούς
να πολεμούν με εμένα.