Μοιάζουμε,
σα δυο σταγόνες μοιάζουμε
και στο νερό βουλιάζουμε
μ’ ένα ρυθμό τρελό.

Χάνομαι
και επαναλαμβάνομαι
και πάνω σου όλο πιάνομαι
και πως να αρνηθώ;

Γιατί;
στου δρόμου τα μισά
με άφησες εκεί
και τρέχω να σωθώ απ’ την βροχή.

Γιατί;
τα πάντα να΄σαι εσύ
δική μου αναπνοή
σημάδι σ’ έχω πάνω στο κορμί.

Κρύβομαι,
σε όλους υποκρίνομαι
σε `σένα μονό δίνομαι
τι κόλαση περνώ;

Κλείνομαι,
στον κόσμο σου πια κλείνομαι
στα χέρια σου αφήνομαι
δε ξέρω πια αν ζω.