Σ'ένα σχοινί ακροβατώ πώς να στο εξηγήσω
Δεν ξέρω πώς να λυτρωθώ τους πόνους να εξαφανίσω
Ξεσπάω και παραμιλώ νιώθω βαθειά μου ένα κενό
Μα δεν μπορώ πια να σκεφτώ για τη ζωή θα πολεμήσω.

Μόνος ξανά στη σκηνή Ροκ σαν αγάπη τυφλή
Και εγώ είμαι εδώ δε φοβάμαι
στίχους μια νότα και όπου πάμε
Μόνος ξανά στη σκηνή Ροκ σαν αγάπη τυφλή
Σα σκληρός μονομάχος παλεύω το δικό μου το λάθος.

Σαν εφιάλτης ξαφνικά μέσα στις φλέβες μου κυλά
Που με σκοτώνει σιωπηλά και θα με πάρει μακριά
Φωνάζοντας σε μια γωνιά ο θάνατος είναι κοντά
Φοράω πλέον τα φτερά και η καρδιά μου σταματά.