Η μοίρα μου με γνώρισε
μ΄΄εναν άνθρωπο απ'την Κρήτη
που το πρωί του άρεζε καρβέλια
να φουρνίζει.
Μα από βραδύς συνήθιζε στιχάκια
να σκαλίζει
και μ'ένα όργανο αγκαλία συχνά
ν'αρμενίζει.

Τραγούδια όσα έγραψε
αλήθεια φέρουν μόνο
για τη χαρά του να μιλούν
και της ψυχής τον πόνο
για τη χαρά του να μιλούν
και της ψυχής τον πόνο.

Είναι ένας άνθρωπος απλός
που ξέρει να κερδίζει
με τα απλά κι ασήμαντα
τη μέρα του να αρχίζει.
Δεν ψάχνει για το έπαθλο
δεν ψάχνει για τη δόξα
μα της μαντόλας του η πενιά
φτιάχνει ουράνια τόξα.

Τραγούδια όσα έγραψε
αλήθεια φέρουν μόνο
για τη χαρά του να μιλούν
και της ψυχής τον πόνο
για τη χαρά του να μιλούν
και της ψυχής τον πόνο.