Ποιον να ρωτήσω να μου πει
γιατί με άφησες, γιατί;
Κανείς δε μου το λέει
κι ο προδομένος κλαίει.

Γιατί με πρόδωσες, γιατί,
ρωτάω με πόνο τα πουλιά,
μα δε μου λένε.
Γιατί με πρόδωσες, γιατί,
ρωτάω τα μάτια μου ξανά,
μα κείνα κλαίνε.

Μονάχη μου σε μια γωνιά
χαράματα και δειλινά
για το χαμό σου κλαίω
κι όμως εγώ δε φταίω.

Γιατί με πρόδωσες, γιατί,
ρωτάω με πόνο τα πουλιά,
μα δε μου λένε.
Γιατί με πρόδωσες, γιατί,
ρωτάω τα μάτια μου ξανά,
μα κείνα κλαίνε.