Με κοιτάζεις θλιμμένος και λες
πως λυπάσαι που φεύγεις μα θες
να ’ μαι πάντα καλά στη ζωή μου
Προς την πόρτα βαδίζεις αργά
όμως μέσα σου ξέρεις καλά
πως μου κόβεις την αναπνοή μου

Δήθεν όλα είναι δήθεν
ότι συγκινείσαι τώρα που με χάνεις
Δήθεν άσε πια τα δήθεν
όσο προσποιείσαι πιο κακό μου κάνεις
Δήθεν όλα είναι δήθεν

Τη βαλίτσα στο χέρι κρατάς
και για τύχη καλή μου μιλάς
κι ότι πάντοτε θα με θυμάσαι
Και αν κάποτε σε χρειαστώ
μου ορκίζεσαι σ’ ένα λεπτό
στο πλευρό μου πάλι πως θα ’ σαι