Άδικα ψάχνεις να με σβήσεις
μες στα τσιγάρα, στο πιοτό.
Είμαι πληγή που δε θα κλείσεις.
Σ’ το λέω: δε θα ξεχαστώ.

Θα `μαι παράπονο, θα `μαι το κλάμα σου,
θα `μαι ξενύχτι σου, θα `μαι λυγμός.
Θα `μαι αρρώστια σου, θα `μαι ο πόνος σου,
θα `μαι ο δρόμος σου για το χαμό.

Όσο κι αν θες να με ξεχάσεις,
πάντα στο νου σου θα `ρχομαι.
Δεν είμαι ρούχο που θα μ’ αλλάξεις,
εγώ δε διαγράφομαι.

Θα `μαι παράπονο, θα `μαι το κλάμα σου,
θα `μαι ξενύχτι σου, θα `μαι λυγμός.
Θα `μαι αρρώστια σου, θα `μαι ο πόνος σου,
θα `μαι ο δρόμος σου για το χαμό.