Μ’ ένα παλιό τραγούδι του Τσιτσάνη
τσιγάρο σκέτο και κιθάρα δανεική
λείπεις κι εσύ που κάθε μέρα μ’ έχεις κάνει
να μοιάζει με συννεφιασμένη Κυριακή.

Δικά σου πράγματα στο σπίτι μας κοιτάζω
και με τη σκέψη πως δε θα ξαναρθεις
μ’ ένα ζεϊμπέκικο του Στράτου αναστενάζω
και περιμένω να περάσει ο παλιατζής.

Κάτι παλιά ζεϊμπέκικα
τα λόγια σου τα ψεύτικα
με κάνουν και θυμάμαι
κι όπως μιλούν για χωρισμό
εγώ μαζί με τον καημό
τα πίνω και μεθάμε.

Με το παράπονο του Μάρκου σου φωνάζω
και μες τη νύχτα τα δάκρυα με πήρανε
τα δυο σου χέρια που βρήκαν το κουράγιο
και τόσο άπονα πήραν βεργούλες και με δείρανε.

Του Καζαντζίδη ο καημός μ’ έχει κυκλώσει
και σε ρωτώ κι ας μη μ’ ακούς από καρδιά
το μερτικό μου απ’ τη χαρά που το `χεις δώσει
αυτό που μου’ ταξες θυμήσου μια βραδιά.

Κάτι παλιά ζεϊμπέκικα
τα λόγια σου τα ψεύτικα
με κάνουν και θυμάμαι
κι όπως μιλούν για χωρισμό
εγώ μαζί με τον καημό
τα πίνω και μεθάμε.

Κάτι παλιά ζεϊμπέκικα
τα λόγια σου τα ψεύτικα
με κάνουν και θυμάμαι
κι όπως μιλούν για χωρισμό
εγώ μαζί με τον καημό
τα πίνω και μεθάμε.

Κάτι παλιά ζεϊμπέκικα.....