Ξημερώνει η μέρα
και μοιάζουμε μόνοι,
μες στο φως που μας λούζει
μόνο η ματιά σου με σώζει.

Και χαρίζω σε σένα
όλο το χρόνο που έχω,
να `χεις έναν αιώνα
να απορείς που σε θέλω.

Βγαίνω στο δρόμο, περπατώ
και αυτό για να `ρθω να σε βρω,
βγαίνω στο δρόμο, περπατώ
για να μπορέσω να σου πω.

Η ελπίδα μας είναι
μέσα μας ζωο
που μας τρώει και μας σπρώχνει
έξω στο δρόμο.

Μα η αγάπη έχει γίνει
δύσκολο δώρο,
μας αγκαλιάζει και φεύγει
παρέα με το χρόνο.

Βγαίνω στο δρόμο, περπατώ ......

Αν υπήρχανε λόγια
να σου πω πως λυπάμαι,
τότε θα `χαμε χώρια
όλα αυτά που φοβάμαι.

Βγαίνω στο δρόμο, περπατώ .....